Grote lege bestanden worden vaak gebruikt voor testdoeleinden tijdens schijftoegangstests, ontwikkeling, QA, het op nul zetten van gegevens en scripting. Hoewel het zeker niet van toepassing is op de meeste gebruikers, is het zo eenvoudig dat iedereen het kan uitproberen, zelfs als je geen specifieke behoefte hebt.

We behandelen drie manieren om snel bestanden van vrijwel elke grootte te genereren, twee gebruiken de opdrachtregel; de ene is agnostisch voor het besturingssysteem en de andere specifiek voor MacOS en Mac OS X, en een andere, meer gebruiksvriendelijke benadering die gebruikmaakt van de Schijfhulpprogramma-app die eigen is aan Mac OS X.

Dit is duidelijk bedoeld voor wat meer gevorderde gebruikers met enige beheersing van de opdrachtregel. Om mee te doen, opent u de Terminal-app om aan de slag te gaan.

Maak een groot bestand vanaf de opdrachtregel

De eenvoudigste manier om direct een groot leeg bestand te genereren, is door de opdracht 'mkfile' te gebruiken, die onmiddellijk een bestand van elke grootte kan maken, of het nu vrij klein is in bytes of enorm in gigabytes. De syntax voor mkfile is als volgt:

mkfile -n grootte bestandsnaam

Als u bijvoorbeeld een bestand van 1 GB met de naam "LargeTestFile" op het bureaublad wilt maken, is de opdracht:

mkfile -n 1g ~/Desktop/LargeTestFile

Het bestand wordt direct aangemaakt en neemt de volledige grootte in beslag. Grote bestanden gemaakt van mkfile zitten vol met nullen.

U kunt de gegenereerde bestandsgrootte bevestigen met de Finder Get Info-opdracht of met ls:

ls -lh ~/Desktop/LargeTestFile

Het enige nadeel van het mkfile-commando is dat het beperkt lijkt tot Mac OS X, dus als je op zoek bent naar een platformonafhankelijke compatibele oplossing die werkt met andere Unix- en Linux-variaties die je wilt om in plaats daarvan "dd" te gebruiken.

Het dd-commando is iets minder voor de hand liggend in het gebruik dan mkfile, maar het is nog steeds vrij eenvoudig, je moet een bestandsnaam, een blokgrootte en een aantal blokken specificeren:

dd if=/dev/zero of=Bestandsnaam bs=1024 count=1000

Een andere benadering is om de zoekvlag te gebruiken met een simpele vermenigvuldiging van een megabyte blokgrootte (1024), dus de volgende opdracht zou een bestand creëren dat 100 MB groot is (1024 x 100):

dd if=/dev/zero of=LargeTestFile.img bs=1024 count=0 seek=$

De laatste vermenigvuldigingsmethode van CyberCit kan wat eenvoudiger zijn als je niet zo goed bent in het schatten van grote bytes.

Een enorm bestand maken met Schijfhulpprogramma

Hoewel de meeste gebruikers die grote lege bestanden willen maken waarschijnlijk de voorkeur zullen geven aan de opdrachtregel, kun je ook Schijfhulpprogramma gebruiken.

• Start Schijfhulpprogramma en kies "Nieuwe afbeelding"
• Geef het bestand de juiste naam, open vervolgens het submenu "Grootte" en selecteer een bestandsgrootte die geschikt is voor uw behoeften



• Negeer alle andere instellingen en kies “Create”

DiskUtility maakt een schijfkopie van de opgegeven grootte, wat prima werkt voor testen. Zoek de nieuw gemaakte DMG in de Finder en je zult zien dat deze de opgegeven volledige grootte in beslag neemt, in dit geval de grootte van een dvd van 2,6 GB:

In tegenstelling tot dd of mkfile, zal de schijfkopie standaard beschrijfbaar zijn, tenzij anders gekozen, wat al dan niet nuttig kan zijn voor deze ontwikkelingsdoeleinden.

Welke methode u ook gebruikt, u zult waarschijnlijk de grote testbestanden achteraf willen verwijderen, anders kan uw harde schijf snel worden opgeslokt door de anders nutteloze testbestanden van enorme omvang. Als u de testbestanden in een obscure map hebt gemaakt en u kunt ze niet meer zelf vinden, vergeet dan niet dat u met Spotlight in de OS X Finder op bestandsgrootte kunt zoeken om snel elk groot item in het bestand op te sporen systeem.